O ile należy podwyższyć wynagrodzenie fizjoterapeuty?

WYSOKOŚĆ WYNAGRODZENIA FIZJOTERAPEUTY ZATRUDNIONEGO W PODMIOCIE LECZNICZYM W ŚWIETLE ZMIAN WPROWADZONYCH USTAWĄ  O SPOSOBIE USTALANIA NAJNIŻSZEGO WYNAGRODZENIA ZASADNICZEGO

Zawód fizjoterapeuty jest samodzielnym zawodem medycznym.  Sposób ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego fizjoterapeutów zatrudnionych w podmiotach leczniczych (tj. szpitalach publicznych, przychodniach, klinikach etc.) określa Ustawa  z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1473, dalej jako: „Ustawa”).

Ustawa przewiduje proporcjonalny wzrost wynagrodzeń fizjoterapeutów, których pensje odbiegają od wartości ustalonych w Ustawie. Ustawa zakłada nadto, że wynagrodzenie fizjoterapeutów będzie wzrastać co roku na zasadach w niej określonych.

W szczególności, do dnia 31 grudnia 2019 r. najniższe wynagrodzenie zasadnicze ustala się jako iloczyn współczynnika pracy i kwoty 3900 zł brutto. Przy czym współczynnik pracy wynosi:

1,05 dla fizjoterapeuty z wyższym wykształceniem i specjalizacją,

0,73 dla fizjoterapeuty z wyższym wykształceniem bez specjalizacji,

0,64 dla fizjoterapeuty z wykształceniem średnim.

Powyższe oznacza, że najniższe zasadnicze wynagrodzenie dla fizjoterapeuty z wykształceniem średnim, wypłacane do dnia 31 grudnia 2019 r. należy obliczyć zgodnie z niniejszym wzorem:

3900*0,64, czyli najniższe wynagrodzenie zasadnicze dla fizjoterapeuty z wynagrodzeniem średnim to 2.496,00 zł brutto.

Od dnia 1 stycznia 2020 r. natomiast, najniższe wynagrodzenie zasadnicze ustala się jako iloczyn współczynnika pracy i kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia  brutto ogłoszonego przez Prezesa GUS w roku poprzedzającym.

Ustawa zakłada, że do dnia 31 grudnia 2021 r. pracodawca dokonuje podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego fizjoterapeuty, którego wynagrodzenie jest niższe od najniższego wynagrodzenia zasadniczego (w wyżej wskazanej wysokości). Wysokość pensji ma proporcjonalnie wzrastać, w taki sposób, że:

  1. na dzień 1 lipca 2017 r. wynagrodzenie zasadnicze fizjoterapeuty podwyższa się co najmniej o 10% kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy najniższym wynagrodzeniem zasadniczym a jego wynagrodzeniem,
  2. na dzień 1 lipca 2018 r. wynagrodzenie zasadnicze fizjoterapeuty podwyższa się co najmniej o 20% kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy najniższym wynagrodzeniem zasadniczym a jego wynagrodzeniem zasadniczym,
  3. na dzień 1 lipca 2019 r. wynagrodzenie zasadnicze fizjoterapeuty, podwyższa się co najmniej o 20% kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy najniższym wynagrodzeniem zasadniczym a wynagrodzeniem zasadniczym tego pracownika,
  4. na dzień 1 lipca 2020 r. wynagrodzenie zasadnicze fizjoterapeuty podwyższa się co najmniej o 20% kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy najniższym wynagrodzeniem zasadniczym a wynagrodzeniem zasadniczym tego pracownika,
  5. na dzień 1 lipca 2021 r. wynagrodzenie zasadnicze fizjoterapeuty podwyższa się co najmniej o 20% kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy najniższym wynagrodzeniem zasadniczym a wynagrodzeniem zasadniczym tego pracownika.

Zasadnicze wynagrodzenie pracownika wykonującego zawód fizjoterapeuty, winno wzrastać według wskazanego wyżej schematu, co roku na dzień 1 lipca, aż do 2021 r.

OCHRONA WYNAGRODZENIA FIZJOTERAPEUTY

Należy przy tym podkreślić, że podwyżka pensji fizjoterapeuty ma charakter obligatoryjny i należy ją uznać za bezwzględnie obowiązującą w tym sensie, że pracodawca nie może wypłacić pracownikowi płacy niższej od limitów zagwarantowanych Ustawą. Pracownik zaś nie może zrzec się prawa do wynagrodzenia.  

Ustawa jest bowiem regulacją szczególną względem ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę.

Pracodawca, który nie respektuje przepisów Ustawy, naraża się na dotkliwe sankcje.

Pracodawca, który wbrew obowiązkowi nie wypłaca w ustalonym terminie wynagrodzenia za pracę lub wysokość tego wynagrodzenia bezpodstawnie obniża albo dokonuje bezpodstawnych potrąceń podlega karze grzywny od 1000 zł do 30 000 zł.

Pracownikowi, któremu pracodawca nie zapłacił wynagrodzenia w gwarantowanej przez Ustawę wysokości, przysługuje roszczenie o zapłatę należnego wynagrodzenia przed właściwym sądem pracy. Przedmiotowe roszczenie ulega przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym pracodawca był zobowiązany do wypłaty wynagrodzenia.

Nadto uchylanie się przez pracodawcę od wypłaty wynagrodzenia stanowi ciężkie naruszenie obowiązków pracodawcy i może stanowić przyczynę rozwiązania przez pracownika umowy w trybie natychmiastowym (bez wypowiedzenia).

Wreszcie nieprzestrzeganie przez pracodawcę przepisów dotyczących minimalnego wynagrodzenia za pracę, podlega sankcji na gruncie  przepisów prawa karnego. Pracodawcy grozi kara grzywny, kara ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.

Brak zapłaty wynagrodzenia w wysokości gwarantowanej prawem może również skutkować  kontrolą zakładu przez Inspekcję Pracy.

Podstawa prawna:

1.art. 3, art. 7 ustawy  z 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1473)

2. art. 18, art. 84, art. 282, art. 55 § 1Kodeks pracy (tj. Dz.U. z 2018 r. poz. 917)

3. art. 218 § 1a Kodeks Karny (tj. Dz.U. z 2018 r. poz. 1600)

4.  Ustawa o zawodzie fizjoterapeuty (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 505).

 


Autor:

Wiktoria Jaromska – Gumkowska, aplikant adwokacki, Kancelaria KONDRAT i Partnerzy

Kancelaria KONDRAT i Partnerzy biuro@kondrat.pl


źródło zdjęcia: https://pixabay.com/pl