Skoordynowana opieka zdrowotna – czy warto?
W warunkach ograniczeń budżetowych i zmiennej polityki zdrowotnej, najważniejsze pytanie brzmi: Czy i w jakich obszarach systemu ochrony zdrowia opłaca się wprowadzić opiekę koordynowaną?
Skoordynowana opieka zdrowotna (SOZ) – jest to “sieć współpracujących ze sobą dostawców usług medycznych, tworzoną przez menedżerów przejmujących odpowiedzialność finansową i organizacyjną za zapewnienie dostępu do stosunkowo szerokiego zakresu usług medycznych, koordynujących opiekę nad swoimi pacjentami, zapewniających ciągłość leczenia i wewnętrzny nadzór nad jego jakością.” Można uznać, że jest to definicja szersza niż koordynowana opieka zdrowotna w 1 z dziedzin medycyny.
W dobie informatyzacji społeczeństwa i internetu pacjenci są coraz bardziej świadomi złożoności choroby, z którą przyszło im się zmierzyć. Wymaga to wsparcia medycznego, psychologicznego, a często również prawnego i ekonomicznego. SOZ odwróciłaby aktualnie obowiązujący system ochrony zdrowia, który widzi procedurę a nie pacjenta poprzez przeniesienia akcentów z poziomu procedur w sferę potrzeb pacjentów, którzy powinni aktywnie uczestniczyć w procesie leczenia.
Na kanwie ostatnich zmian legislacyjnych związanych z:
- Standardami w opiece okołoporodowej, o czym pisaliśmy tutaj: https://prawo-medyczne.info/nowe-standardy-w-opiece-okoloporodowej oraz
- Pakietem onkologicznym, o czym pisaliśmy więcej tutaj: https://prawo-medyczne.info/koniec-finansowania-pakietu-onkologicznego-bez-limitu
propozycje rozwiązań obszarów ochrony zdrowia, w których warto wprowadzić SOZ to onkologia oraz neonatologia.
Warto spojrzeć na SOZ z perspektywy regulatora i płatnika.
SOZ jest przede wszystkim narzędziem optymalizacji, dzięki którym system ma być sprawniejszy w sposób holistyczny: od poziomu wyceny procedur po ich realizację. Pozostaje jednak problem zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa zdrowotnego.
1) SOZ mogłaby być finansowana jest cała terapia: zintegrowany proces od diagnostyki i leczenia aż po rehabilitację lub też, gdy wyleczenie jest niemożliwe, opiekę paliatywną.
2) Można by wycenić i finansować pojedyncze procedury realizowane w procesie leczenia.
Jednakże skupiłabym się na jakości leczenia. W ściśle skoordynowanym procesie leczenia zwiększa się jednocześnie kontrola zarówno stosowanych terapii jak i kwestii finansowych oraz organizacyjnych, związanych np. z nieuzasadnionymi medycznie, a bardzo kosztownymi procedurami diagnostycznymi.
Ad. 1. Szybki rozwój medycyny, nowe metody leczenia i coraz większa wiedza pozwalają specjalistom z zakresu neonatologii pomóc dzieciom, które kilka i kilkanaście lat wcześniej nie miałyby szans na przeżycie. Leczenie małych dzieci wymaga specjalistycznego sprzętu i jest bardzo czasochłonne.
Aktualnie dzieci z ciąż powikłanych opuszczają po kilku, kilkunastu tygodniach placówkę leczniczą i trafiają pod opiekę POZ lub AOS. Rodzice otrzymują tylko zalecenia, z jakich wizyt specjalistycznych i z jaką częstotliwością powinni korzystać.
Brakuje zorganizowanej opieki poszpitalnej dla dzieci z grupy wysokiego ryzyka np.ze skrajnie niską wagą urodzeniową czy też skrajnie przedwczesnych.
W Polsce brakuje wielospecjalistycznych szpitali z zakresu neonatologii. Warto rozważyć SOZ jako całościową i ciągłą np. do 1, 2 roku życia opiekę nad matką i dzieckiem.
Powszechnie wiadomo, że w pierwszym roku życia, a w wybranych przypadkach także w następnych latach, powinny być przeprowadzone częstsze badania np. przez neurologa i neonatologa.
Konieczna jest wszechstronna opieka nad małym pacjentem. Matka powinna w całym procesie leczenia, nadzorowanym w SOZ ze sformułowaniem zaleceń np. dotyczących rozwoju dziecka lub wskazówek rehabilitacyjnych. Warto też włączyć do SOZ usługi komplementarne np. psychologiczne.
Ad. 2. Tzw. „pakiet onkologiczny” mimo wprowadzenia karty DiLO i innych administracyjnych rozwiązań, nie wpłynął znacząco na poziom integracji kolejnych etapów leczenia onkologicznego. Warto więc rozważyć kolejne zmiany w kierunku SOZ i w tej dziedzinie.
Projekty SOZ były już przygotowywane przez Ministerstwo Zdrowia. Czy uda się wprowadzić SOZ i rozwiązać problemy z brakiem kadry lekarskiej i specjalistycznego sprzętu będziemy na bieżąco Państwa informować.
ŹRÓDŁA:
- Koordynowana Opieka Zdrowotna. Doświadczenia międzynarodowe. Propozycje dla Polski, Katarzyna Kowalska i Witold Kalbarczyk, 2013 r.,
- Zintegrowana opieka zdrowotna, Iga Rudawska, 2014 r.,
- WHO European Office for Integrated Health Care Services 2001: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1525335/ (odsłona: 6.07.2016).
Autor: Natalia Dyda – aplikant radcowski, KONDRAT i Partnerzy,
Kancelaria KONDRAT i Partnerzy, biuro@kondrat.pl
Źródło zdjęcia: www.sxc.hu
