Osoba wykonująca zawód medyczny, np. elektroradiolog, rehabilitant, czy psycholog, prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą nie ma obowiązku rejestrowania swojej działalności w rejestrze podmiotów wykonujących działalność leczniczą, jeżeli nie zamierza wykonywać działalności leczniczej jako podmiot leczniczy. Naszym zdaniem niezasadne jest zobowiązywanie do rejestracji podmiotu leczniczego przez organy nadzoru.
W Ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych wyraźnie odróżniono podmioty wykonujące działalność leczniczą od osób udzielających świadczeń zdrowotnych w ramach działalności gospodarczej. Świadczeniodawcą jest bowiem zarówno podmiot wykonujący działalność leczniczą w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, jak i osoba fizyczna inna niż ww. podmiot, która uzyskała fachowe uprawnienia do udzielania świadczeń zdrowotnych i udziela ich w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. Skoro osoby te nie zostały zaliczone do podmiotów wykonujących działalność leczniczą, to nie muszą rejestrować swojej działalności w rejestrze podmiotów wykonujących działalność leczniczą.
Osoba fizyczna, która wykonuje zawód medyczny inny niż zawód lekarza, pielęgniarki lub położnej i udziela świadczeń zdrowotnych w ramach wykonywanej działalności gospodarczej nie prowadzi działalności leczniczej. Aby ją prowadzić, musiałaby przekształcić się w podmiot leczniczy, co wiąże się z koniecznością utworzenia zakładu leczniczego (dawniej „zakład opieki zdrowotnej”).
Utworzenie zakładu leczniczego nie jest wymagane ani od lekarzy, pielęgniarek, położnych, ani od innych osób wykonujących zawód medyczny na własny rachunek. Osoby te nie muszą spełniać wymagań przewidzianych dla podmiotów leczniczych. Jedyna różnica polega na tym, że o ile lekarze oraz pielęgniarki i położne mogą prowadzić działalność leczniczą w ramach praktyki zawodowej, to możliwości tej nie przewidziano dla innych osób wykonujących zawód medyczny na własny rachunek. Dlatego osoby te udzielają świadczeń zdrowotnych w ramach zwykłej działalności gospodarczej.
Podkreślić należy, że działalność podmiotu leczniczego opiera się przede wszystkim na zorganizowanym zespole składników majątkowych. Osobiste udzielanie świadczeń zdrowotnych przez osobę prowadzącą podmiot leczniczy nie jest konieczne. Może ona w tym celu zatrudnić personel medyczny. Tym różni się działalność podmiotu leczniczego od działalności osoby wykonującej zawód medyczny. Osoba ta udziela świadczeń zdrowotnych osobiście i na tym opiera swoją działalność, a nie na organizacji składników majątkowych i zatrudnieniu personelu.
Konkludując, co do zasady żądanie od osoby prowadzącej jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowania podmiotu leczniczego w celu wykonywania działalności gospodarczej jest nieuzasadnione i może się jawić nawet jako bezprawne naruszenie wolności konstytucyjnej, tj. jako ograniczenie wolności działalności gospodarczej, której ograniczenie jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny.
PODSTAWA PRAWNA:
art. 22 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 78, poz. 483)
art. 5 pkt 41 lit. a i b Ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2016 r. poz. 1793)
art. 2 ust. 1 pkt 5 i 14 Ustawy o działalności leczniczej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1638).
AUTOR:
Sławomir Molęda, Partner, Kancelaria KONDRAT i Partnerzy
Natalia Dyda, Aplikant radcowski, Kancelaria KONDRAT i Partnerzy
Kancelaria KONDRAT i Partnerzy biuro@kondrat.pl
Źródło zdjęcia: www.sxc.hu
